Teoretyczne i doświadczalne podstawy szlifowania powierzchni śrubowych ściernicami krążkowymi / Wojciech Kacalak.

Dane z autopsji.

W rozprawie omówiono zagadnienia związane z technologią szlifowania dokładnych powierzchni śrubowych ściernicami krążkowymi. We wstępie pracy podano parametry powierzchni śrubowej, zwrócono uwagę na problemy wyznaczania i uzyskiwania przez obciąganie właściwego lub zastępczego zarysu ściernic. Dalej podano ogólne i szczególne równania powierzchni śrubowych. Obszernie przedstawiono geometrię powierzchni śrubowych obrabianych narzędziami krążkowymi ze szczególnym uwzględnieniem powierzchni stożkowopochodnej. W dalszej części pracy dokonano szczegółowej, teoretycznej i doświadczalnej analizy wpływu czynników geometrycznych i technologicznych na dokładność powierzchni śrubowej i na jakość warstwy wierzchniej. Rozpatrując skutki geometryczne wpływu różnych czynników technologicznych ujawniono wiele istotnych problemów dotychczas niedostatecznie dostrzeganych bądź nie rozwiązanych. Omówiono metody wyznaczania tych zespołów i elementów obrabiarki, których niedokładność geometryczna lub kinematyczna jest przyczyną określonych monotonicznych i harmonicznych odchyłek dokładności. W końcowej części pracy omówiono problemy związane z optymalizacją procesu szlifowania powierzchni śrubowych. Podano ponadto metodykę i wyniki zawartych w pracy analiz, można wyznaczyć obszar, w którym mogą znajdować się optymalne parametry procesu. W pracy starano się ująć kompleksowo geometryczne i technologiczne problemy szlifowania powierzchni śrubowych tak, aby zawierała ona podstawy do właściwego sterowania tym złożonym procesem.